در چارچوب نظریۀ "یادگیری اجتماعی" باندورا، "کارآمدپنداری" "شخصی" و "جمعی" عواملی مؤثر در رشد و تحول و سازگاری انسان توصیف می شوند و خودکارآمدپنداری همبستگی قابل توجه با عملکرد دارد. خودکارآمدپنداری از "تجربۀ موفقیت"، "الگو یا سرمشق"، "ترغیب کلامی"، و از "شرایط هیجانی/فیزیولوژیک" تأثیر می پذیرد. در این پژوهش، پرسشنامۀ خودکارآمدپنداری بندورا، پس از ترجمه و معادل سازی مورد استفاده قرار گرفته است. به وسیلۀ این پرسشنامه، ابعاد کارآمدپنداری شخصی در زمینه های زیر سنجیده می شود: زمینۀ تحصیلی؛ زمینۀ خودنظم دهی به یادگیری؛ فعالیت های فوق برنامه؛ برآوردن نیازهای دیگران، استحکام خود؛ و خودنظم دهی انگیزشی. برای سنجش خودکارآمدپنداری جمعی از پرسشنامۀ کیم و پارک استفاده شد. در پرسشنامه ای که به وسیلۀ ۸۹۵ دانش آموز پسر و دختر دبیرستانی پاسخ داده شد، علاوه بر مقیاس های فوق از خرده آزمون حمایت از سوی والدین، معلمان، و دوستان و از مقیاس تجدیدنظر شدۀ رضایت از زندگی استفاده شد. این پژوهش، علاوه بر یافته های قابل توجه دیگر، نشان داد که: بین خودکارآمدپنداری شخصی و جمعی با رضایت از زندگی رابطۀ مستقیم و معنی دار وجود دارد. بین کارآمدپنداری شخصی و جمعی رابطۀ مستقیم و معنی دار وجود دارد. بین کارآمدپنداری شخصی و جمعی با موفقیت تحصیلی رابطۀ مستقیم و معنی دار وجود دارد. کارآمدپنداری شخصی و جمعی دختران دانش آموز به طور معنی داری از پسران بیشتر است. کارآمدپنداری شخصی در درجۀ نخست و سطح رفاه خانواده در درجۀ دوم، نقشی مؤثر در رضایت از زندگی دارد.