@article { author = {Bāgheri, Khosrow and sajjadieh, Narges}, title = {Examining human agency from Richard Rortys point of view with regard to social education}, journal = {Journal of Educational Innovations}, volume = {4}, number = {3}, pages = {111-132}, year = {2005}, publisher = {Organization for Educational Research and Planning}, issn = {1735-1235}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {Any plan for education presupposes a particular view on human nature. The kind of approach to human and his/her place in society guides educational practices in social education. This research examines Rortyan neo-pragmatism with regard to human agency and social education. This theory concentrates on human action and regards the human agency as its central subject. As for the social education, by assuming two educational phases, it suggests a two-phase goal including convergence between the individual and the society before university and non-convergence thereafter. Accordingly, in the end, the person turns to an active agent, who accompanying the society can move toward the opposite direction of common sense and give new theories. In addition, it suggests some principles and methods for performing the mentioned aims. We criticize this theory and its educational implications because of reducing human being to an organism and denying any kind of innate components which is required for regarding the final goal. In addition, we argue that Rortys view on the human as a contingent being in a contingent world leads to anxiety and passiveness. As for education, Rortys view faces some problems. First, there is a gap between his two educational phases. Second, there is no criterion for evaluating "final vocabulary". Third, he suggested that individuality is empty.}, keywords = {neo-pragmatism,action foundations,effects of action,human identity,contingency,social education}, title_fa = {عاملیت آدمی از دیدگاه ریچارد رورتی و پیامدهای آن در تربیت اجتماعی}, abstract_fa = {انسان، موضوع تربیت است و هرگونه طرحی به منظور تربیت وی مسبوق به نگاه انسان شناختی ویژه ای است. پژوهش حاضر، در پی دستیابی به نگاهی متناسب با شرایط پیچیده اجتماعی امروز، از دریچه عاملیت آدمی به بررسی دیدگاه نوعمل گرای ریچارد رورتی 1 می پردازد و پس از بررسی مبانی نظری، دلالت های تربیتی متناظر آن ها را استنباط می کند. دیدگاه نوعمل گرایی که گونه تصحیح یافته عمل گرایی است، بر عمل آدمی تأکید ویژه دارد و عاملیت وی را به منزلة مؤلفه محوری نظریات خویش در نظر می گیرد. هدف تربیت اجتماعی منتج از این دیدگاه، تبدیل فرد به موجودی فعال است که در عین همراهی با جامعه می تواند خلاف باورهای متعارف حرکت کند، راه حل های بدیع ارائه کند و عاملیت خویش را در جامعه به منصه ظهور برساند. در اینجا در بررسی آرای فلسفی رورتی و نیز اصول تربیتی منتج از آن، علیه نگاه ارگانیک و عاملیت کور مطرح در نظریه وی استدلال شده است که در نظر نگرفتن ارادة مستقل از عوامل بیرونی در آدمی و تقلیل آن به ارگانیسم سبب نادیده گرفتن اختیار و انتخاب او و فرو کاستن آن به حیوانی باهوش می شود و منزلت وی را خدشه دار می کند. همچنین مقدر نبودن عالم در دیدگاه رورتی، سبب ایجاد حس وحشت و اضطراب در آدمی می شود و قدرت عمل را از او سلب می کند. سرانجام، خلاف تاریخی نگری افراطی رورتی استدلال شده است که این مسئله نیز سبب پوچی و بی هدفی آدمی در اعصار مختلف شده، جهت و هدف اساسی حرکت وی را مورد تردید قرار می دهد و نوعی تشتت و پراکندگی در او به وجود می آورد. بنابراین همة اصول و نتایج مترتب بر این ادعاها نیز باید مورد تجدید نظر قرار گیرد. همچنین در بخش آرای تربیتی، عملی بودن روش ها از جمله مزیت های مهمی است که در نظریات رورتی مشاهده می شود. در عین حال که گسست در امر تربیت که بر اثر تفکیک دو مرحلة اجتماعی کردن و تفرد به وجود می آید، عدم تعیین معیاری برای سنجش کارآمدی واژگان نهایی و نیز تهی بودن فردیت رشد یافته با روش های تربیتی رورتی نیز از جمله انتقادات وارد به شمار می روند.}, keywords_fa = {نوعمل گرایی,عمل,مبادی عمل,اثر عمل,هویت آدمی,خصیصه امکانی,تربیت اجتماعی}, url = {https://noavaryedu.oerp.ir/article_78781.html}, eprint = {https://noavaryedu.oerp.ir/article_78781_0041653ec5b6815c619c518b23ce7394.pdf} }